Rewriting your prose for literary types (and rendering it incomprehensible)

The Book of Hard Words by David Bramwell

The Book of Hard Words by David Bramwell

I am affectionate toward books about words, which is how I came to read The book of hard words by David Bramwell. What comes next is what it inspired me to do.

This is the original flash fiction piece, written with it specifically in mind that I want to rewrite using only “hard words” from The book of hard words.

His neighbour’s unruly behaviour made him feel particularly bloodthirsty. The memories of his death and reincarnation returned once more.
Perhaps just one bite, he thought.
Biting her could be beneficial to him. He was one of a kind, a revolutionary of his time, because he was the only one of his kind who didn’t have the predisposition to kill his own offspring.
The more he thought about her slender digits, the more lustful he became.
She obviously feared speaking.
He carried her into his underground chamber. He hadn’t been there since the early part of the century, shortly after his rebirth, and the place was covered in spider webs and dust.
It had once been his winter retreat, but he had long since given up the practice. After his transformation it became unnecessary.
Tying her to a chair, he intended to pour her blood into a cup. That was, after all, the humane way of feeding.
He bent over her, ready to cut her delicate skin.
‘Wait,’ she insisted. ‘I can tell you many things about yourself. I am a palm reader.’
‘Is this a trick?’ he asked. ‘Or are you really a visionary?’
‘I’m not cool enough in the face of danger to be lying.’
He stuck out an overly cold hand towards her.
‘Hmm…,’ she murmured. ‘You have an unnatural vibe about you. Very mysterious.’ ‘Do you feel anxious during the full moon?’
He sighed audibly. ‘I’m not a werewolf, if that’s what you’re suggesting.’

How to use hard words in daily life.

How to use hard words in daily life.

This is the rewrite using hard words from the book.

His neighbour’s obstreperousness made him feel particularly sanguisugent. The memories of his metempsychosis returned once more.
Perhaps just one bite, he thought.
Biting her could be beneficial to him. He was sui generis, a sansculotte of his time, because he was the only one of his race who wasn’t prolicidal.
The more he thought about her leptodactylous beauty, the more concupiscent he became.
She was obviously lalophobic.
He carried her into his hypogeum. He hadn’t been there since the early part of the century, shortly after his rebirth, and the place was covered in spider webs and dust.
It had once been his hibernacle, but he had long since given up the practice. After his transformation it became unnecessary.
Tying her to a chair, he intended to extravasate her blood into a cup. That was, after all, the humane way of feeding.
He bent over her, ready to cut her delicate skin.
‘Wait,’ she insisted. ‘I can tell you many things about yourself. I practice dermatoglyphics.’
‘Is this a trick?’ he asked. ‘Or are you really theophanic?’
‘I’m not sangfroid enough to be lying.’
He stuck out an acrohypothermic hand towards her.
‘Hmm…,’ she murmured. ‘You have a preternatural aura about you. Very mysterious.’ ‘Do you feel anxious during the plenilune?’
He sighed audibly. ‘I’m not a lycanthrope, if that’s what you’re suggesting.’

Ek agter die skerms en Nuwe Stories 2 beskikbaar vir Kindle

Die Nuwe Stories 2 skrywers by die bekendstellingspartytjie in Kaapstad.

Die Nuwe Stories 2 skrywers by die bekendstellingspartytjie in Kaapstad.


Hier volg ´n onlangse onderhoud met Litnet na die publikasie van Nuwe Stories 2 in November 2013.

Nuwe Stories-kortverhaalwedstryd 2013: Onderhoud met Christina van Deventer

Naomi Bruwer, Christina van Deventer

Vertel ons lesers meer van jou verhaal/verhale wat in Nuwe Stories 2 opgeneem is.

My verhaal, “’n Kis vir Boel”, handel oor ’n hond wat ’n jong seun doodbyt. Wanneer dit duidelik word dat die hond aan ’n swart man behoort wat sedert die gebeure vermis is, raak die hele gemeenskap betrokke en is die hond se lewe op die spel.

Ná die aanvanklike keuring het jy die geleentheid gehad om die kortverhaal persgereed te kry met die hulp van raad en keurverslae. Hoe het jy hierdie proses ervaar?

Ek het die proses geniet. Die keurder se verslae was op die man af en die voorgestelde leesstof was interessant en aktueel. My enigste “negatiewe” kommentaar op die proses is dat ek graag kritiek van albei keurders sou wou ontvang, aangesien dit moontlik die ontwikkeling van my verhaal verder
sou verdiep.

Wat is die beste skryfraad waarvan jy al ooit gehoor of gelees het en wat jy probeer om self toe te pas?

Lees. Dit is moontlik ook die grootste hindernis om te oorkom, want ’n mens is geneig om fiksie vir ontspanning te lees. Selfs wanneer ek ontledend lees, raak ek ná ’n hoofstuk of twee meegesleur deur die verhaal (as dit ’n goeie een is) en vergeet ek om op te let na die nuanses. Ongeag daarvan dink ek dat dít wat jy lees in jou onderbewussyn saamgesleep word en ’n uitwerking op jou skryfwerk het, selfs al is dit net deur taalgebruik. Ek het aanvanklik gedink ’n mens moenie so baie lees nie, want dan begin jy soos ander skryf. Ek het intussen my opinie verander.

Die ander skryfraad is die ou een “skrywers skryf”. Baie suksesvolle skrywers sê hulle kan bloot elke ses maande ’n boek op die rakke sit omdat hulle elke dag skryf. Om elke dag te skryf, klink maklik genoeg, maar dit is nie. Dit verg toewyding en dissipline. Ek raak al beter in hierdie opsig, maar dit is ’n roetine wat ’n mens moeilik aanleer, veral omdat die lewe geneig is om tussenbeide te tree.

Wie is die skrywers wie se werk jy die graagste lees, en waarom hou jy van hulle werk?

Ek lees graag die groot kokkedore van Engelstalige ontspanningsfiksie: Stephen King, Dean Koontz, Michael Crighton, ensovoorts. Ek is baie meer kieskeurig wanneer dit by Afrikaanse fiksie kom en lees selde of ooit ’n boek net omdat dit deur iemand geskryf is van wie se vorige boek ek gehou het. Ek word maklik visueel beïnvloed: As die boek ’n aantreklike buiteblad het, sal ek dit koop sonder om spesifiek op te let wie die skrywer is. Dan gaan ek huis toe, lees, en besef/besluit agterna dat hierdie skrywer meer aandag verdien. Dus lees ek in Afrikaans oor die hele spektrum, van Sophia Kapp en Isa Konrad tot PG du Plessis en, meer onlangs, Deon Meyer. Dit is vir my moeilik om iemand spesifieks uit te lig, want ek geniet amper enige skryfwerk wat goed afgerond is en maklik lees, selfs romanse en niefiksie. My enigste vereiste is dat die boek goed moet eindig – ek lees gewoonlik die laaste bladsy in die boek voor ek besluit of ek dit koop. Dit maak dit interessant om dan uit te vind hoe die skrywer en karakters daarby uitgekom het.

Het jy enige verdere planne vir jou skrywersloopbaan?

Ek weet nie of mens regtig in hierdie verband planne kan maak nie. Ek skryf dít wat my hart my forseer om te skryf en hoop dan maar agterna dat daar ’n ontvangslokaal daarvoor sal wees. Ek hoop om as skrywer te ontwikkel en dat mense byval sal vind by my skryfwerk, maar net die tyd sal leer of daar wel ’n skrywersloopbaan op my horison is.

Vind meer uit oor my deelname aan Nuwe Stories 2 deur hier te klik.

As jy nog nie ´n kans gehad het om die bundel in die hande te kry nie, gaan gerus na Amazon vir die Kindle weergawe, of na Kalahari vir die “paperback”.